‘Toppop’ is zonder twijfel de grootste verwezenlijking van Ad Visser. Maar het is niet het enige waar hij trots op is. Hij is ook erg trots op zijn eerste eigen bedachte radioprogramma ‘Super Clean Dream Machine’.

“Ik startte in 1969 en het liep 21 jaar op Hilversum 3. Ik presenteerde het op mijn eigen manier en draaide muziek die je op die zender nooit hoorde. Daarnaast beleefde en beleef ik nog steeds de meeste zingeving als singer-songwriter aan het schrijven en spelen van mijn songs”, zegt hij in Primo.

Ad probeerde die manier van expressie altijd zo zuiver mogelijk te houden voor zichzelf. Hij wilde geen trends volgen, maar zijn eigen weg uitstippelen.

“Zo componeerde ik ooit een nummer dat meer dan 8,5 uur duurde. Ik kreeg het verhaal niet snel verteld, hield geen rekening met de wetten van de radio en volgde gewoon mijn intuïtie. Die song is inmiddels aangekocht door het vooraanstaande Nederlandse museum voor moderne kunst: het GM.”

Mensen die naar ‘De Mol’ hebben gekeken zullen Sarah Loos misschien nog wel herkennen. Zij nam enkele jaren geleden ook al deel aan ‘Fear Factor’.

“Dat was een nogal onnozele stoot van mij en mijn beste vriendin. Wij dachten: we raken sowieso ver, want wij durven alles! Waarop we er natuurlijk al na één ronde uit lagen”, lacht Sarah in Humo.

Sarah en haar vriendin moesten met hun tanden appels uit een bak water vissen. Alleen zat die bak vol met piranha’s en werd Sarah gebeten in haar lip.

“Ik heb met die beet zelfs een artikel in Dag Allemaal gescoord. Van life goals gesproken! De regisseur heeft het opgezocht, en blijkbaar ben ik één van de weinige mensen ter wereld die effectief gebeten zijn door een piranha - hun honger naar mensenvlees is vooral een fabeltje uit de films.”

Had Karl Meesters geen medische aandoening gehad waarbij hij zijn zicht verloor, dan zou hij architectuur gaan studeren. Maar uiteindelijk heeft hij dat niet gedaan, omwille van zijn aandoening.

“Maar met de nodige aanpassingen - documenten vergroten en zo - heb ik mijn diploma toch gehaald aan de Solvay Business School. Alleen kwam toen de vraag: wat nu? Ik wilde eigenlijk in de evenementensector verdergaan, maar dat was moeilijk als slechtziende. Welk perspectief had ik nog op de arbeidsmarkt”, klinkt het bij Karl in Humo.

Karl ging net zoals veel mensen langs op een jobbeurs en daar ging hij praten met verschillende hr-medewerkers van verschillende bedrijven.

“Eén van hen vroeg me: 'Karl, wat kún je?' Ik viel volledig stil: 'Ik weet het niet, ik weet niet wat ik nog kan.' Ik heb dat gesprek afgebroken en ben naar huis gegaan, compleet ontredderd. Vanaf mijn 11de wist ik me al te redden, maar nu, op mijn 26ste, op het punt dat mijn professionele leven écht ging beginnen, had ik geen idee meer waar ik heen moest.”

Je zou het niet zeggen als je David Cantens hoort praten, maar de acteur heeft heel lang gestotterd. Het is door te gaan acteren dat hij van het stotteren verlost is geraakt.

“Ik heb me een eigen spreekstijl aangeleerd. Ik noem het staccato-praten. Ik spreek in stukken en brokken. Ik kan heel goed stil zijn in mijn hoofd. Als ik alleen ben of in de natuur, maar in gesprekken vind ik dat moeilijk. Dan denk ik altijd: 'Hoe kan ik straks mijn zin beginnen?' Het is ergens wel een soort beperking”, geeft hij toe in Primo.

Of dat stotteren een oorzaak heeft, dat weet David niet. Het is niet dat ze er ooit onderzoek naar hebben gedaan.

“Het kan een 'mechanisch' probleem zijn of iets in de hersenen, maar bij mij heeft het met onzekerheid te maken. Toen ik toneel begon te spelen, verdween het stilaan. Ik stapte op het podium en het stotteren stopte, omdat ik me daar veilig voelde, of zo.”

Toen Arno The Kid de eindmeet haalde van Marathon Des Sables was het voor hem meteen duidelijk. Dit zou hij nooit meer doen. Of toch?

“Nu denk ik: hm, over twee jaar wil ik het nog eens proberen. Maar dan met een degelijke voorbereiding”, lacht hij in Humo.

Voor ze startten aan de Marathon Des Sables werden zowel Arno als zijn broer Average Rob uitgebreid fysiek getest. De resultaten waren overdonderend.

“Mijn longcapaciteit moet blijkbaar niet onderdoen voor die van een topwielrenner. Nu, ik heb wel een erg sportieve jeugd gehad - ik heb zelfs een tijdje op de topsportschool gezeten - maar toch was ik verbaasd. Laten we eerlijk zijn: zó scherp sta ik momenteel niet.”

Manu Van Acker deelde woensdag een opvallend bericht op zijn sociale media. De presentator bevestigt op Instagram dat hij het vierde lid van De Romeo's is. Van Acker kwam De Romeo's tegen en ging met plezier samen met Davy Gilles, Gunther Levi en Chris Van Tongelen op de foto.

"De geruchten zijn waar. Ik ben het vierde lid", bevestigde Manu. Natuurlijk was dat maar een grapje, de kans dat Manu ooit bij De Romeo's gaat is bijna even groot dan de kans dat Paasmaandag ooit op een zondag zal vallen.

Als Gert Verhulst aan een theaterproductie werkt, dan overschrijdt hij steevast de budgetten. Maar nooit is er iemand die daar iets van durft te zeggen. Dat vertellen zijn rechterhand Stefan Staes en gewezen Studio 100 CFO Mark Kiekens in Humo.

“Meestal heeft hij toch gelijk. Als ik hem zei dat een zoveelste snufje lastig zou worden, was dat jammer voor mij. Zijn filosofie is: je moet mensen een onvergetelijke ervaring bezorgen, want zo kun je hen binden.”

Maar Gert zal ook altijd opletten. Te grote risico’s zal hij nooit nemen. Hij voelt zich nog altijd erg verantwoordelijk voor zijn duizenden werknemers.

“Hadden we te rationeel gedacht, dan stond het bedrijf niet waar het nu staat. Je kunt de publieksaantallen van Studio 100 niet afdwingen met marktstudies, anders zou iedereen het doen. We volgden onze intuïtie, vooral die van Gert.”

Het zijn droevige tijden voor Ludo Hellinx want zijn 94-jarige vader is overleden. De man overleed zachtjes in zijn slaap.

Vorig jaar in februari overleed zijn moeder al, ook zij werd 94. Maar het ouder worden houdt Ludo nu wel heel erg bezig.

“Ik verkeer nog in goede gezondheid. Mocht het anders zijn, zou ik het waarschijnlijk toch niet zeggen. Ik ben niet zo'n klager. Ik heb ooit hartproblemen gehad, toen ik nog in 'Flikken' zat, en niemand heeft het geweten. De productie wist het, verder niemand. Ik was toen in de 50”, zegt hij in Primo.

Ludo is 70 maar ziet er nog altijd uit als 20 jaar geleden. De tijd lijkt geen vat te hebben gehad op de acteur.

“Veel collega's zeggen dat. Dan zal het wel waar zijn, hé? Ik ben vrij vroeg kaal geworden. Toen ik afstudeerde aan Studio Herman Teirlinck zei Frank Aendenboom me dat ik nooit een jeune premier zou worden. Dus dat ik nooit de mannelijke hoofdrol zou krijgen. Maar kijk, ik ben toch maar mooi al 46 jaar bezig en heb altijd werk gehad.”

Wat er waar is van de verhalen over de cast van ‘FC De Kampioenen’, dat hangt af van de persoon waar je het aan vraagt. Dat ze zich arrogant gedroegen of hoge eisen stelden, daar is volgens Herman Verbruggen niks van waar. Een verschil in lonen klopt dan weer wel.

“Toen ik in de vaste ploeg kwam, heb ik mijn collega's gevraagd hoeveel zij verdienden. En dan heb ik met de producer overlegd. Bij de een zal het wat meer geweest zijn dan bij de ander, dat hing ook van het statuut en de anciënniteit af. Maar zeker voor de films kreeg iedereen hetzelfde, grote of kleine rol”, klinkt het in Dag Allemaal.

De beschuldigingen van het ex-directielid van VRT hebben best wel wat commotie veroorzaakt en dat vond Herman ook best pijnlijk.

“Ik vind het spijtig dat de visie van één anonieme persoon zo zwart op wit gedrukt stond, zonder dat wij wederwoord hadden. We hebben even overwogen om samen een brief te schrijven, maar uiteindelijk is beslist om dat niet te doen.”

Het was serieus schrikken toen Günther Neefs aankondigde dat hij tijdelijk al zijn optredens moest annuleren omdat hij een hersentrombose had gehad.

Neefs is volop aan het herstellen en gelukkig verloopt het herstel goed. Dat ze er snel bij waren, is zijn redding geweest.

“Ik weet dat het thuis is gebeurd en dat zijn vrouw heel snel heeft gereageerd. Zij heeft hem direct naar het UZA in Edegem gebracht. Zo was Günther dus meteen in goeie handen bij de juiste dokters”, vertelt een bron aan Primo.

Günther zelf geeft geen interviews om begrijpelijke redenen. Maar zijn manager Philippe Draps doet dat wel.

“Ik heb het de dag nadien pas vernomen. Ik schrok, natuurlijk. Net zoals iedereen. Want zoiets verwacht je niet, hé. Günther is een gezonde man. Hij leeft gezond, hij sport... Dan denk je er niet aan dat zoiets kan gebeuren. Hij moet ook nog 60 worden. Op 21 september is dat. En dan zal hij dus ook terug op het podium staan.”