Griet Op de Beeck openhartig over eetstoornis

In de roman ‘Let op mijn woorden’ schrijft Griet Op de Beeck over het personage Lise die lijdt aan een eetstoornis, een venster in het leven van de auteur die zelf ook lange tijd tegen een gelijkaardige aandoening vocht.

“Journalisten vroegen me hoe ik het had opgelost. Ik schaamde me zo dat ik niet durfde te zeggen: eigenlijk speelt dat nog altijd”, gaat Griet van start in Humo. “Het is niet zo dat ik twintig jaar lang aan één stuk een eetstoornis heb gehad - er waren periodes dat ik niks at of boven de pot hing, maar tussenin deed ik wel weer normaal. In de periodes dat er niet manifest iets speelde, kon ik dus zeggen: 'Jaja, het is opgelost.' Maar eigenlijk was dat niet zo.”

Griet was 26 toen haar eetstoornis zich voor het eerst manifesteerde. “Ik dacht: ik ga wat vermageren, en vervolgens liep het volledig uit de hand, tot ik 's ochtends alleen nog een potje at van de magerste yoghurt die ik kon vinden - in een eetgestoord hoofd is werkelijk elke calorie van belang. Anderhalf jaar lang heb ik niet gekauwd. Als je dat na zo'n lange tijd voor het eerst weer doet, voelt het ongelofelijk raar.”