Binnenkort start Sergio Herman een nieuw restaurant in Antwerpen. Er is plaats voor 24 couverts en er is kunst en live muziek aanwezig. Zomaar binnenstappen, dat zal niet lukken.

“Je moet een liefhebber zijn, that’s it. Er zijn veel mensen die nooit de kans hebben gehad in Oud Sluis te eten. Nou, die kans krijgen ze. Niet dat ik hier de gerechten van Oud Sluis ga serveren. Maar dat gevoel van toen, die passie, zelf dat bordje inzetten, dat praatje aan tafel, dat wil ik terug. Want dat heb ik gemist. Gewoon mensen gelukkig maken, want dat maakt mij gelukkig”, zegt Sergio in Het Nieuwsblad.

De voorbije jaren zijn druk geweest voor Herman, maar van koken kwam er niet altijd evenveel in huis.

“De voorbije jaren was er nul ruimte voor creativiteit. Ik was alleen maar met oplossingen bezig, herstructureren, alles had aandacht nodig. Ik zat slecht in mijn vel, daar kwam nog eens die scheiding bij. Dan kan je wel in een hoekje zitten janken, maar daar schiet je ook niks mee op.”

Maksim Stojanac spreekt open over de emotionele achtbaan van 2023. 

Hij reflecteert op het einde van een belangrijke relatie: "Het was een mooie relatie, ik kijk er positief op terug." Naast persoonlijke gebeurtenissen, raakt hij ook de impact van de oorlog in Oekraïne aan, een conflict dat dicht bij huis komt vanwege zijn familieachtergrond. Zijn ervaringen in Oekraïne, vastgelegd in een documentaire met Rudi Vranckx, waren voor hem een oogopener. "Dat zijn momenten die je weer écht menselijk maken," zegt hij in Feeling. Ondanks alles, voelt Maksim zich gezegend en tevreden met zijn leven. 

Maksim beschouwt 2023 als een jaar van groei en persoonlijke ontwikkeling en dat ondanks de vele uitdagingen en tegenslagen waar hij mee te maken kreeg.

Je zou denken dat het gezellig en aangenaam werken en vertoeven is op de set van ‘Thuis’, maar niets is minder waar. Het dak van de studio’s lekt en daardoor zijn heel wat loges vochtig en beschimmeld.

Maar vocht en schimmel is niet het enige probleem in de studio. Ze hebben er ook af en toe te maken met ongedierte. Zo moest de ongediertebestrijding nog niet zo heel lang geleden eens langskomen voor ‘de plafondvrienden’.

“Tot vorig jaar kwamen om de paar weken ongediertebestrijders langs om de muizen te verjagen, maar dat had geen zin, zo vertrouwde die firma ons toe, 'want jullie gebouw zit toch vol gaten.' Onlangs nog dook plots een muis op tijdens de repetities in het decor van Bar Madam. Eén van onze actrices kon niet snel genoeg op een stoel gaan staan”, getuigt een crewlid in Humo.

Maar muizen zijn niet het enige huisdier dat ze hebben in de studio’s. Er woont ook een steenmarter tussen het vals plafond en het dak. En dat is ook geen pretje.

“De urine en uitwerpselen van dat dier stinken enorm. Ooit heeft die marter kabels van een wagen in de parkeergarage kapotgebeten. Hij neemt ook prooien mee, zoals muizen, mollen of duiven. En die kadavers trekken maden aan.”

'Er hoeft maar één BOB te zijn’, met dit speciaal voor de gelegenheid geschreven lied draagt Helmut Lotti via radiospots en via sociale media deze winter de boodschap van de BOB-campagne uit. De Belgische bestuurders blijven immers nog te vaak tellen hoeveel ze mogen drinken. Ondanks de dalende trend in het aantal positieve tests de voorbije campagnes, geeft een kwart van de bestuurders namelijk aan in de laatste maand gereden te hebben wanneer ze mogelijk te veel gedronken hadden. Zoals steeds zal de politie tot eind januari in het hele land controleren op alcohol achter het stuur. De boodschap van de affiches zal ook te zien langs de Vlaamse snelwegen met als slogan: ‘Wie drinkt, rijdt niet’.

Helmut Lotti zijn internationale carrière schoot als een komeet naar omhoog met ‘Helmut Goes Classic’. Dat album werd uitgebracht eind 1995. Enkele weken later startte de allereerste BOB-campagne.

28 jaar later neemt Helmut vol enthousiasme en overtuiging zijn rol als BOB-ambassadeur op. Met de speciaal voor de gelegenheid geschreven rocksong ‘Er hoeft maar één BOB te zijn’, spoort hij bestuurders aan om niet te drinken als ze nog gaan rijden. Bij de song hoort een videoclip die via sociale media verspreid gaat worden en van het refrein wordt een radiospot gemaakt die op Radio2 te horen zal zijn.

Helmut Lotti: “Als ik uitga en absoluut wil drinken, zal ik ervoor zorgen dat iemand me naar huis brengt. Ik vind drinken en rijden zelf een nefaste combinatie, daarom wil ik graag de BOB-campagne ondersteunen. Meer nog: ik wil gerust zelf Bob zijn als het nodig is. Daar doe ik anderen ongetwijfeld een plezier mee!’”

1    Thuis    1.015.698‏
2    Het 7 Uur-Journaal    871.316‏
3    De Slimste Mens Ter Wereld    778.162‏
4    Nieuws 19u VTM    657.496‏
5    Iedereen Beroemd    603.783‏
6    Mijn Eerste Reis    584.122‏
7    Blokken    578.331‏
8    Familie    516.014‏
9    Huis Gemaakt    399.873‏
10    Dagelijkse Kost    366.000

Het leven van Paul Michiels is al mooi geweest. Nu heeft de zanger een rustig leven met optreden en muziek maken en met voldoende qualitytime met zijn familie. Maar dat is ooit anders geweest. Roken en alcohol waren nooit ver weg.

“Ik heb nooit harddrugs genomen, maar wel af en toe de beste kruiden van de wereld gerookt. Ik was nogal eens dronken, maar de omslag is er gekomen toen ik geelzucht kreeg. Ik heb enkele maanden het bed moeten houden, en toen ik opstond, was ik herboren. Maar ik ben nooit aan iets verslaafd geweest. Ik wist altijd hoever ik kon gaan, terwijl ik wel van alles heb geprofiteerd”, zegt Paul in Dag Allemaal.

Paul haalt nu veel meer plezier bij zijn kinderen dan uit drugs en alcohol. Hij heeft ze vroeger niet altijd even vaak gezien, maar dat is nu helemaal anders.

“Ze zijn allemaal gezond, dat is het voornaamste. Toch ben ik altijd bezorgd. Ach, ik heb geweldige kinderen. Onze Roel bijvoorbeeld, de oudste, is piloot. Maar tegelijk speelt hij erg goed American pool, kookt hij heel graag, hij kent alles van wijn, is handig met metsel- en schrijnwerk en het lezen van plannen... Ik vraag mij soms af van wie hij het heeft. Ik heb twee linkerhanden. Als ik een kader moet ophangen, hangt die scheef. En zo kunnen al mijn kinderen wel iets. Meer dan ik, ik kan alleen goed zingen en liedjes schrijven.”

Iets meer dan anderhalve maand geleden werd comedian Xander De Rycke voor de allereerste keer vader. Hij en zijn vriendin Michelle kregen een zoontje, Ferris. Maar had het van Michelle afgehangen, dan had de jongen anders geheten.

“Michelle kwam aanzetten met onschuldige ogen en het idee om onze zoon James te laten noemen. ‘Wat dacht je van James, is dat geen mooie naam?’ Ik heb geantwoord: 'Wat dacht je van: ben je nu helemaal zot geworden?' Ja, dat is ongetwijfeld de droom van elk kind, vernoemd worden naar een mediavete van zijn vader!”, vertelt Xander in Humo.

In december staat Xander terug in de Lotto Arena met zijn show ‘Houdt het voor bekeken’. Niels Destadsbader ontsnapt er dit jaar aan, maar Metejoor daarentegen, die komt wel aan bod.

“e kunt vandaag blijkbaar niks meer maken zonder een portie Metejoor, dus dat geldt ook voor mij. Maar ik focus net zo goed op Acid. De relevantste content over het Reuzegom-proces kwam niet van de talkshows, want die zwegen in alle talen. Nee, het was een simpele gast op YouTube die in het Nedervlaams riep: 'We gaan mensen exposen!' En hij kreeg prompt een rechtszaak aan z'n been.”

De slachtoffers van Bart De Pauw willen de hele situatie liefst zo snel mogelijk vergeten. Ook Maaike Cafmeyer denkt er liever niet meer aan terug. Toch blikt ze nog één keer terug in Dag Allemaal.

Tijdens het programma ‘Mijn Eerste Reis’ keert ze met Kobe Ilsen naar Zuid-Frankrijk. Daar vertelde ze nog een laatste keer over de zaak-Bart De Pauw waar zij een belangrijke rol in speelde.

“Vooral van de reacties achteraf was ik niet goed. Kobe vertelde mij dat ze mij een dramaqueen noemden. Maar dat is nog het liefste wat ik heb gehoord.”

“'Het is een heel eng gevoel te zien hoe diep mensen in je leven komen met de bedoeling om je te kwetsen. 'Je hebt wel heel veel moeite gedaan om in mijn mailbox terecht te komen om me persoonlijk te vernederen', denk ik dan. Mensen zijn ook niet ten volle geïnformeerd, voor ze hun basaal gevoel naar buiten gorgelen.”

Wie de Planckaerts eens een keertje in levende lijve wil zien, de kan terecht in verschillende Vlaamse theaterzalen. Eddy, Christa, Junior en Francesco zijn er te vinden met hun show ‘De Planckaerts op de planken’.

Die voorstelling neemt iedereen mee naar het prille begin en de eerste ontmoeting tussen Eddy en Christa Planckaert. En die is veel vroeger dan iedereen ooit dacht.

“Toen ik net geboren was, kwam ze als éénjarige met haar papa kijken naar mij in de wieg. Haar vader was vaste klant bij mijn moeder Gusta, die een verdoken café had. Hij kwam er een druppelke drinken, zij was erbij”, lacht Eddy in Het Nieuwsblad.

Naast veel humor in de show zijn er natuurlijk ook serieuze momenten in de show. Zo hebben ze het ook over de dood van mémé Clara of de dood van Eddy’s vader.

“Toen ik zes was, ben ik mijn vader verloren na een auto-ongeluk. Er viel een dode, mijn vader heeft nog een jaar in het ziekenhuis gelegen. Als ik dat dan vertel, zie ik weer voor me hoe mijn vader over dat stuur hing, hoe mijn moeder met een gebroken heup kreupel uit die auto stapte... Of we delen ons verhaal over het verlies van ons kindje na een zwangerschap van 7,5 maanden.”