William Boeva boos op Vlaamse media: 'stop ermee!'

Er is nog veel werk in de Vlaamse media, kijk eens naar de Vlaamse televisie. Hoeveel mensen met een beperking zien we daar aan het werk? Ja, nu veel dankzij 'Down The Road' op Eén. En sinds kort zien we ook iemand met het syndroom van Down in 'Familie' op VTM. Mensen met een beperking. zien we amper of niet op het scherm, tenzij het de makers uitkomt vinden heel wat mensen.

William Boeva heeft een bericht op zijn sociale media geplaatst, een bericht dat ontzettend positief werd onthaald en viraal gaat. Meer dan 4.400 keer werd het bericht gedeeld, het bericht op de account van Boeva kreeg al meer dan 11.000 likes.

Boeva schrijft hoe hij jaren gevochten heeft tegen het feit dat men hem omschreef als iemand met een beperking, hij wou niet dat men hem zo omschreef. Maar in zijn dagelijks leven werd hij wel degelijk met die beperkingen geconfronteerd. “Elke keer wanneer ik terechtkwam in de echte wereld, elke keer als ik over straat liep, wanneer ik ging optreden, elke keer als ik op cafe ging, elke keer als ik ergens weer eens niet binnengeraakte met mijn rolstoel, elke keer als ik een winkel binnenging, elke keer als ik mijn eigen fysieke limieten opzocht om toch maar niet die verdomde rolstoel te moeten gebruiken, elke keer opnieuw werd me duidelijk dat die beperking er wel toe deed”, schrijft William op zijn sociale media.

En dat heeft voor een kentering gezorgd. “Het begon me te dagen dat ik dit alles mee in stand hield. Daarom koos ik ervoor dit niet meer te doen. Vanaf toen was ik een persoon met een beperking, en ik draag dat met trots”, stelt de komiek.

“En ik draag dat met trots omdat ik weet dat er veel mensen met een beperking zijn zoals mij. Ook jonge mensen. En ik zou het cool vinden mochten zij rolmodellen hebben in hun media. Mensen waar zij naar kunnen opkijken omdat ze iets kunnen, niet omdat ze désondanks iets kunnen.

Daarom is representatie zo belangrijk. Dat beseffen we al voor mensen met een andere huidskleur of een ander geslacht of seksuele oriëntatie. Maar waarom nog niet voor mensen met een beperking?”, vraagt Boeva zich af.

En hij geeft meteen een voorbeeld. “Als de VRT dit najaar weer een seizoen Down The Road op ons afvuurt en denkt hiermee bij te dragen tot de inclusie van personen met een handicap, maakt mij dat oprecht verdrietig. Het is niet omdat een feelgood programma waarin een specifiek gekozen groep mag opdraven om op de emoties van de kijker in te spelen, dat het ook daadwerkelijk bijdraagt tot de inclusie van die specifieke groep of mensen met een beperking in het algemeen. Soms eerder integendeel. Ik noem het graag de knuffelbeermethode. Waarbij de mensen met een beperking eens van de kast gehaald worden als een knuffelbeer, even het stof er wat af blazen, kijk eens, schattig hé! En hop terug op de kast tot we het weer eens kunnen laten zien”, merkt William meer dan terecht op.

Wat is het nut eigenlijk van een programma als Down The Road? “Het is niet dat Down The Road er voor zorgt dat er bv. meer mensen met Down syndroom of een andere beperking aan het werk zijn binnen de VRT”, gaat hij verder.

Maar ook aan de Medialaan in Vilvoorde gaan ze niet vrijuit. “Op VTM zie ik een aankondiging voor een programma waarbij Bruno Van Den Broecke mensen met een burnout naar een boerderij stuurt waar mensen met een beperking werken. Zijn we echt nog op dit punt Vlaanderen? Dat is het equivalent van blanke mensen naar Afrika sturen om daar te zien hoe erg de arme kindjes het daar hebben. Dat maakt mij oprecht kwaad”, gaat Boeva verder.

“Wij, mensen met een beperking, zwoegen niet jarenlang om onze beperking te aanvaarden in een maatschappij die het ons zo al moeilijk genoeg maakt, om dan daarna een ‘bron van inspiratie’ te zijn.”

“DINGDONG, Vlaamse media : Plant het nu eens in uw hoofd. Wij mensen met een beperking zijn hier niet om jullie jezelf beter te laten voelen. Wij zijn hier om ons eigen leven te leiden. Wij zijn geen bron van feelgood om u te laten inzien dat je dankbaar moet zijn dat je geen beperking hebt en dat het allemaal nog veel erger kan”, zo probeert William de Vlaamse media wakker te schudden.

En diezelfde Vlaamse media krijgen er nog een gratis tip bovenop. “Als jullie echt aan inclusie willen werken, laat dan mensen met een beperking zien in hun sterkte zonder dat die beperking ertoe doet. Laat ons helpen dragen in plaats van gedragen te worden”, besluit William Boeva.

Wij zijn in ieder geval benieuwd hoe de Vlaamse media in het algemeen hierop gaan reageren en vooral wanneer we daar iets van gaan zien.